Blog

13 april om 1.00u ’s nachts vertrekken Erik-Jan Huisman en Martin van Dolderen, om het 12e transport vanuit onze stichting naar Oekraïne te brengen. Deze keer gaat de reis naar Zjytomir, ongeveer 140km voor Kyiv, de hoofdstad van Oekraïne.

Een bus vol goederen: voedsel, kleding, schoenen, huishoudelijke apparaten, zoals o.a. stofzuigers e.d. 

Zoals gezegd zijn we om 1.00u vertrokken. Een regenachtige nacht, maar wel met bijzonder weinig verkeer. De reis liep dan ook heel erg vlot. Om 14.30u (Nederlandse tijd) bereikten we de Pools/Oekraïense grens. 1.470 km in 13,5 uur. Ja, werkelijk alles zat mee. Geen files, geen ongelukken, geen pech met de auto.  Maar nu de grens, hoe zou het daar gaan?

Gelukkig kwamen we net vóór de grens uit een zijweg en konden dus aansluiten in de kortste rij. We hadden maar 2 auto’s voor ons. Om een lang verhaal kort te maken, we waren binnen 1,3 uur de grens over. De Poolse douane hielp ons vlot, maar de Oekraïense Douane ging zelfs met onze papieren van loket naar loket. Al met al 1,3 uur. Fantastisch. 16.20u waren we de grens over. Omdat alles zo vlot ging hebben we besloten meteen maar door te rijden naar Zjytomir. Onderweg ook geen problemen gehad. Slechts enkele Roadblocks, maar de Rode Kruizen op de auto doen wonderen. Om 21.45u bereikten we het Hotel Reikartz. Een zeer voorspoedige reis.

 De volgende morgen (14 april) hadden we een afspraak met de Stichting Zjytomyr Community Fund. We werden daar hartelijk ontvangen door het gehele team, maar in het bijzonder door Zhanna Solovyova (Head of the Board) en Victoria Kuzmenko (Humanitarian Coordinator). Na vele koppen koffie, en verhalen kregen we uitleg hoe en op welke wijze de stichting te werk gaat. De Stichting geeft vooral ondersteuning aan Internally Displaced People (IDP’s, Binnenlandse Vluchtelingen uit gebieden bij het Oorlogsfront). Deze mensen hebben werkelijk niets meer, alleen de kleren die zij aanhadden toen ze moesten vluchten. Helemaal niets. De IDP’s kunnen bij deze stichting gratis kleding, schoenen, huishoudelijke apparatuur, voedsel etc. krijgen. Dit wordt overigens zeer secuur bijgehouden. Iedere persoon wordt genoteerd, met o.a. naam en adres, “bsn-nummer” en tevens wat zij hebben meegenomen.

 Vervolgens kregen we een rondleiding door het gebouw. De ruimten worden overigens gratis ter beschikking gesteld door de gebouw eigenaar, welke wij ook hebben mogen ontmoeten.

De kleding is in hoofdzaak opgeslagen in dozen, daarom hebben zij grote behoefte aan kledingrekken. Ook willen zij twee grote ruimten opknappen om daar bijeenkomsten te organiseren voor de IDP’s, voor promotie doeleinden cursussen en trainingen.

Na de rondleiding hebben we eerst de bus uitgeladen. Waar de mensen allemaal vandaan kwamen, weet ik niet, maar binnen no-time was de bus leeg en stond alles op de tweede verdieping. Daarna kregen we een rondleiding door het centrum van Zjytomir door twee jonge studenten. De rondleiding duurde ongeveer 2 uur, inclusief een zeer smakelijke typisch Oekraïnse lunch.

Toen we weer terug waren bij de stichting was al het voedsel keurig verdeeld over misschien wel 100 tassen. De net door ons gebrachte Gelderse Rookworsten lagen bovenop… En deze voedsel tassen werden diezelfde middag nog opgehaald door de IDP’s. Dat toont aan hoe hard onze hulp nodig is. We kregen overigens de complimenten dat al het voedsel binnen de houdbaarheidsdatum was. Wat te denken geeft.

Ook deze dag verliep erg vlot, wat ons deed besluiten om nog naar Bucha te gaan, de voorstad van Kyiv waar de Russen rond maart 2022 een maand verschrikkelijk hebben gevochten. Honderden burgers zijn in koelen bloede vermoord, onvoorstelbaar. Zhanna regelde een gids Bucha. We spraken af bij het overwinningsmonument in Bucha. Welke net de week ervoor door president Zelensky was onthuld ter nagedachtenis aan de gebeurtenissen een jaar geleden.

Bucha is, sinds de oorlog in 2014 is begonnen, gegroeid door de komst van tienduizenden mensen die uit de Krim en de regio Donbas gevlucht zijn en daar in Bucha een nieuw bestaan hebben opgebouwd. Hierdoor staan in Bucha veel mooie en nieuwe gebouwen die in Nederland niet zouden misstaan. In Bucha hebben we eigenlijk de Oekraïner leren kennen. Wat een spirit, wat een positiviteit, wat een veerkracht heeft dat volk. Een jaar nadat de russen in Bucha verdreven zijn, na eerst daar ontzettend huisgehouden te hebben, zijn de mensen daar weer volledig aan het opbouwen. Compleet nieuwe bedrijfsgebouwen, nieuwe tankstations, nieuwe McDonalds, nieuwe woningen, nieuwe wegen. Zij zijn weer volledig aan de slag gegaan om de plaats daar weer op te bouwen.

De bekende foto van een straat waar allemaal kapotgeschoten Russische tanks stonden is compleet vernieuwd, de straat, de trottoirs, de woningen, de hekken voor de woningen, alles is nieuw. We hebben toen tegen elkaar gezegd: Wie de oorlog ook wint, de Oekraïners krijg je er niet onder.

Ook kregen we een rondleiding in de woonwijk Hostomel, die door de Russen voor 80% kapotgeschoten is. En waarom? Een Woonwijk? Ook verschrikkelijke verhalen gehoord van een van de bewoners, broer van onze gids. Onvoorstelbaar, niet te bevatten. Een ding is zeker, het leven van een mens is voor de russen helemaal niets waard, nul komma nul. Het was een zeer indrukwekkende middag. Na Bucha zijn we direct weer teruggereden naar ons Hotel.

Na een heerlijke nachtrust, zonder Luchtalarm, zijn we om 7.00u plaatselijk tijd vertrokken uit Zjytomyr richting Nederland.

En ook de terugreis verliep weer super. Ondanks dat we een paar keer verkeerd gereden zijn, ging het weer als een speer.

Op 16 april om 2.00u parkeerden we de auto weer in Veenendaal, na de auto eerst afgetankt te hebben. Een mooi, maar ook een zeer indrukwekkende reis. Het is goed om te weten en te ervaren dat de goederen op juiste plaats en bij de juiste personen terecht komen.