Blog

Woensdag 6 december 

Dit keer twee bedrijfsbussen om vol te laden. Een mooie klus voor het hulpvaardige laadteam. Voor deze reis hebben we kerstpakketten ingepakt met voornamelijk houdbaar voedsel voor de Roma-bewoners van Nagydobrony en Botragy, maar ook voor de vluchtelingenprogramma van Zhannah Solovyova  in Zhytomyr en het hulpteam van Koen Carlier in Vinnitsa. De kerstpakketten vullen de bedrijfsbussen al aardig vol. We laden af met medische hulpgoederen en kleding. Ook nemen we nog hulpgoederen mee voor het kindertehuis van Nagydobrony van een Oekraïensteam uit Soest. Omdat de regels voor het grensverkeer zijn gewijzigd besteden we extra tijd en aandacht aan de reisdocumenten.  

Om acht uur ’s avonds vertrekken we. Het team bestaat uit Martin van Dolderen, Hendrik Beihuisen, Kees Boot en zijn zoon Joost Boot. Het is regenachtig en er is nog veel restzout aanwezig op de wegen. Dat betekend dat we zo ongeveer constant de voorruit sproeien om zicht te houden. Onze eerste stop is dan ook bij een tankstation om een voorraad sproeivloeistof in te slaan. We rijden zonder files over de Duitse autobanen en Poolse tolwegen de volgende morgen Hongarije in.  

Donderdag 7 december 

In Hongarije valt sneeuw en dat veroorzaakt langzaam rijden en files. Pas voorbij Boedapest worden de wegen begaanbaarder en kunnen we weer vaart maken. Ons doel is de grensovergang Zahony, dat we in de loop van de middag bereiken. We moeten een eindeloze rij vrachtauto’s passeren. Door de grensblokkades in Polen, willen waarschijnlijk veel chauffeurs Oekraïense via Hongarije bereiken. Tot onze verbazing zijn er maar een paar personenauto’s die de grens willen passeren. We kunnen bijna gelijk doorrijden naar de controleposten. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. We treffen vriendelijke douaniers die graag met ons in gesprek gaan over de nieuwe documenten. We brengen bijna twee uur door op hun kantoor, waarbij ze aangeven dat wij de procedures goed hebben doorlopen, maar zij nog niet de goede goedkeuringen kunnen downloaden. Verschillende grensofficieren komen assisteren, maar ten slotte kiezen de douaniers ervoor om de documenten volledig over te typen en opnieuw in te voeren. De bedoeling was juist dat we dat met de nieuwe regels zouden voorkomen. Vroeg in de avond bereiken we het kindertehuis in Nagydobrony waar een warme maaltijd wacht. De avond gebruiken we om bij te praten over de omstandigheden in dit deel van de Oekraïense waar voornamelijk Hongaren wonen. Ook hier eist de oorlog zijn tol. Veel mannen zijn in het leger of gevlucht voor de dienstplicht. Er wordt veelvuldig een beroep gedaan op het kindertehuis voor de opvang van probleemkinderen. Het kindertehuis is bijna volledig aangewezen op steun uit Hongarije, dat zijn eigen positie kiest in het conflict met Rusland. Het is laat als we onze slaapplekken opzoeken.   

Vrijdag 8 december 

Vroeg in de morgen is er ontbijt in het kindertehuis. Het is fascinerend om te zien hoe gedisciplineerd de kinderen ontbijten. Mooi om te zien hoe er wordt gezorgd en hoe ze hier een warme eigen plek hebben. Na het ontbijt lossen we de goederen voor het kindertehuis en delen we, onder leiding van Bela, pakketten uit in Botragy. Een Roma-locatie waar nu nog voornamelijk vrouwen en kinderen zijn. Door de regen is er veel blubber en ontstaan grote plassen. De bewoners zijn blij met de pakketten en nemen ze gretig in ontvangst. Het vervult ons met dankbaarheid dat we de pakketten kunnen uitdelen op plaatsen waar het echt nodig is. Hierna gaan we naar Nagydaobrony-Zuid waar Jussy ons opwacht. We werken al jaren samen en hij kent zijn bewoners als geen ander. Hier verloopt alles netjes. Eerst een bijeenkomst waar we samen zingen en daarna krijgt iedereen zijn pakket. De vreugde die er is, motiveert ons enorm. Daarna naar Thabor, een kleine Romagemeenschap waar we al veel jaren bewoners opzoeken. Zij zijn verrast en nemen hun voedselpakketten graag in ontvangst. Hierna praten we bij met Andraz, de plaatselijke predikant. Wij hebben kunnen voorzien in tweedehands zonnepanelen voor de gebouwen rondom de kerk. Ze liggen al op de daken en functioneren goed. Tijdens de lunch praten we bij over de situatie en krijgen we nieuwe hulpvragen over zonnepanelen en een speeltuin. Hierna bezoeken we het plaatselijke gymnasium. We hebben daar geholpen met nieuwe keukenapparatuur en we worden ervan verzekerd dat het prima functioneert. Het gymnasium wil in meer maaltijden gaan voorzien en daarvoor een extra keuken inrichten in een gebouw dichtbij de school. We krijgen een rondleiding en een vraag of wij daarvoor iets kunnen betekenen. Dan is het al weer avond geworden en we willen voor de maaltijd graag onze condoleances overbrengen bij de weduwe van Lazlo Katko, de directeur van het kindertehuis, die enige weken hiervoor is overleden. We brengen de weduwe een bezoek, maar tijdens dat bezoek vindt een inbraak plaats, waar onder andere onze schoenen en jas wordt meegenomen. Gelukkig vinden we de inbreker en krijgen we onze kleding weer terug, maar die worden vervolgens weer door de politie in beslag genomen voor onderzoek. We krijgen van de weduwe kledingstukken van haar overleden man en vervolgen met gemengde gevoelens, onze reis. Laat in de avond arriveren we weer op het kindertehuis.  

Zaterdag 9 december 2023 

Om zeven uur ontbijt met de kinderen direct daarna vertrekken we vanuit het kindertehuis in oostelijke richting, naar Vinnytsja. Een prachtige rit door de besneeuwde Karpaten. Ondanks dat in heel Oekraïne sneeuw ligt, waren de wegen redelijk schoon en best goed te rijden.  

Rond 17:30 komen we in Vinnytsja aan waar Koen al een hotel voor ons heeft geregeld. We rijden met Koen mee naar zijn huis waar we zijn uitgenodigd voor het diner: een heerlijke Oekraïense ovenschotel. Mooie, ontroerende gesprekken en ook aangrijpende verhalen over de oorlogstijd vullen de avond. De oorlog komt dichtbij door hun persoonlijke verhalen en omstandigheden. Koen werkt voor Christenen voor Israël en Ira werkt o.a. in het kerkelijk centrum waar ze veel mensen die weinig tot niets hebben helpen. We slapen in een plaatselijk hotel. 

Zondag 10 december  

Zondagochtend gaan we met Koen en Ira mee naar de kerk, waar we een mooie en vrolijke dienst mee maken. In oorlogstijd, dreiging van raketten en een onzekere toekomst zit de kerk vol mensen die vol passie zingen en aanbidden. Indrukwekkend. 

Na de dienst gaan we naar het aangrenzende opvangcentrum. Hier hebben we de generator aan gedoneerd. Deze is nodig om de mensen die het keihard nodig hebben te kunnen blijven voorzien van warm eten, een douche en warmte en licht. Omdat het koud is stromen al gauw de daklozen en ouderen binnen, voor warmte, koffie en soep. Mooi om al dat werk te zien van al die vrijwilligers onder leiding van Ira!  

Daarna gaan we gauw door naar Zhytomyr, zo’n 2 uur rijden naar het noorden. Hier zouden we een afspraak hebben met een militair hospitaal, maar kan de afspraak niet doorgaan. 

In Zhytomyr worden we hartelijk ontvangen door Zhanna en haar team van de Zhytomyr Community Found, een stichting die zich o.a. inzet voor de IDP’s (binnenlandse vluchtelingen). Met een heel team aan vrijwilligers pakken we alle voedselpakketten, medische goederen, laptops (voor schoolkinderen), kleding, speelgoed en hygiënische producten uit de twee bussen. De meeste goederen zijn bedoeld voor de IDP’s en voor het ziekenhuis.  

Tijd voor wat ontspanning, voordat we morgen weer richting huis rijden. We worden uitgenodigd in het cosmonautenmuseum, een uniek kijkje in de Sovjet ruimtevaartperiode, met de nadruk op de Oekraïense rol daarin. ‘s Avonds eten we samen met team Zhanna in het centrum van Zhytomyr. Het is fijn om op deze manier de verhalen te horen en elkaar te spreken. Er wordt ook flink gelachen, bijvoorbeeld als de zool van Martin z’n geleende schoenen loslaat. Het geeft een hilarisch beeld. Zhanna koopt gauw twee tubes lijm zodat de schoen weer gerepareerd kan worden. We gaan richting het hotel voor de laatste nacht in Oekraïne. Morgenochtend vroeg vertrekken we richting de Poolse grens. 

Maandag 11 december

We moeten zo Zhanna ophalen, ze rijdt mee om bij familie in Duitsland op bezoek te gaan, die daar heen zijn gevlucht. We hebben om 8 uur bij het kantoor van Zhanna afgesproken. Dat redden we niet, omdat we eerste de busjes ijsvrij moeten hakken. IJzel. Niet best. Toch maar op pad, ook in Oekraïne wordt gewoon gestrooid. Het eerste stuk weg net buiten Zhytomyr is behoorlijk glad, en dat is ook wel te zien aan de ongevallen helaas. We doen het rustig aan en verderop worden de wegen alweer een stuk beter.  

De bedoeling is om de grensovergang bij Ustyluh te nemen, echter hier is de wachttijd erg lang. Zhanna heeft zo haar contacten en komt er op tijd achter dat we beter een grensovergang zuidelijker kunnen nemen. Na een oneindige (en onmenselijke) rij vrachtwagens passeren we redelijk makkelijk de grens. In oost-Polen zijn de wegen slecht, veel ijzige sneeuwresten.  

In Zamosc tanken we de busjes en onszelf af en rijden door tot Lódz, Joost heeft een aantal kamers gereserveerd in een hotel. We rijden het hotel twee keer voorbij. De derde keer is het toegangshek in het verder duistere en ondoorzichtige hekwerk open. We rijden in het pikdonker de oprijlaan op. Een heel hartelijke gastvrouw wacht ons op. Door de inrichting vragen we ons hardop af of een van ons morgen niet meer wakker wordt… Echt een Miss Marple hotel. We spreken af de volgende ochtend af om 6 uur te vertrekken. 

Dinsdag 12 december 

Het is 6:02 uur. We zijn niet compleet. Er mist iemand, zou het dan toch? Na een harde bons op de deur bij Martin horen we een luid ‘shit’!!  Tja.. Een paar minuten later vertrekken we. We maken een kleine omweg om Zhanna bij haar familie in Duitsland te brengen. We worden er hartelijk ontvangen en krijgen Oekraïense borsjt, gehaktballetjes en taart voorgeschoteld. Tot aan het randje afgevuld gaan we weer verder. Regen, regen. We missen de Oekraïense winter nu al. Om 19:00 uur komen we veilig aan bij kantoor Veenendaal. De reis zit erop. Veel kilometers. Was het de reis waard? Absoluut! Het meest waardevol: de gesprekken met de mensen daar. Luisteren naar hun verhalen. En alle hulpgoederen zijn heel erg nodig! Maar het daar zijn is op de een of andere manier goud waard.  

Dank iedereen voor alle hulp, op welke manier ook!